Basis Bio Regulatie Systeem, Pisschinger.

Het BBRS gaat er vanuit dat de omgeving van cellen bepalend is voor hen functioneren. Tussen alle lichaamscellen bevindt zich het losmazig bindweefsel en de intermediaire bindweefselvloeistof. De lichaamscellen zelf maken geen contact met elkaar. Daarom moeten alle voeding- en afvalstoffen, maar ook hormonen, afweercellen etc. via dit losmazig bindweefsel, van en naar de cellen vervoerd worden. Zo wordt bijvoorbeeld de huid vanuit het losmazig bindweefsel via het bloed gevoed en de afvalstoffen vanuit de huid worden via het losmazig bindweefsel naar het lymfesysteem afgevoerd.

De intermediaire bindweefselvloeistof zorgt samen met het losmazig bindweefsel dat alle cellen binnen het lichaam met elkaar verbonden worden tot een groot functioneel systeem.

Dit losmazig bindweefsel en alle processen die daarin plaatsvinden, noemen we het Basis Bio Regulatie Systeem (BBRS).
In het bindweefsel worden zeer belangrijke lichaamsfuncties gereguleerd, zoals de stofwisseling en de temperatuurscontrole. Tevens vindt via dit bindweefsel alle prikkeloverdracht vanuit het centrale zenuwstelsel plaats.

In een intact basissysteem functioneert de voeding van de orgaancellen via de eindvertakkingen van vegetatieve zenuwvezels zonder problemen. Afvalstoffen worden via het bloed en de lymfe afgevoerd.
Maar stress en opstapeling van andere afvalstoffen brengen het lichaam in verlegenheid: waar moeten de zware metalen, antibioticaresten en andere gifstoffen, die het dier dagelijks inademt of via de huid of met de voeding binnen krijgt heen? Het lichaam gedraagt zich hierbij niet anders dan wij mensen bij het omgaan met nucleair afval; er wordt geprobeerd de gevaarlijke stoffen ergens tijdelijk op te slaan waar deze geen schade kunnen aanrichten. Dus wordt al het ‘giftige afval’ dat zich in het lichaam bevindt verzameld en verpakt in de matrix, waar het vooralsnog voor de orgaancellen onschadelijk is.

Dit gaat gedurende een heel lange periode goed, de vloeistof blijft stromen en er vindt uitwisseling tussen de cellen plaats. Op een bepaald moment is het basissysteem tot aan de rand gevuld met gifstoffen, waardoor de vloeistof langzaam dikker wordt en dichtslibt tot een gel-achtige substantie. We spreken dan in de natuurgeneeskunde van de verandering van ‘sol’ naar 'gel'. Het lichaam is niet meer in staat om op prikkels van buiten af te reageren, de communicatie tussen de cellen onderling wordt verstoord en er treden blokkades op waardoor een behandeling niet meer aanslaat, de zogenaamde 'behandelblokkades'. De lichaamscellen protesteren tegen het niet meer kunnen communiceren met elkaar en er ontstaat een miscommunicatie. 'Niet vijanden' worden tot 'vijanden' uitgeroepen zoals bij allergische reacties.